7.1.7 Transcriptie en translitteratie
Transcriptie is het weergeven van klanken in letters. Bij transcriptie wordt geluisterd naar de klanken die gezegd worden, waarna die worden weergegeven in de letters waarmee dat het beste kan. Transcriptie is het eerste beginsel van de Nederlandse spelling. "We spellen een woord met de klanken die we horen in de standaarduitspraak van dat woord", aldus artikel 1.1 van het Groene Boekje.
Translitteratie is het omletteren van letters in andere letters. Bij translitteratie worden gewoonlijk letters van een vreemd schriftsysteem (zoals dat van het Hebreeuws, Jiddisj, Grieks, Russisch, Chinees, enz.) omgeletterd in letters van het eigen schriftsysteem. Dit gebeurt bijvoorbeeld wanneer de namen van immigranten uit landen met een ander schriftsysteem in Nederland worden ingeschreven: de letters van de namen in hun paspoorten worden in de letters van het Nederlandse alfabet omgezet.
Transcriptie en translitteratie komen vooral aan de orde in 2.2.1.2 en 3.1.4.
Vorige paragraaf: 7.1.6 Soortnamen en eigennamen |
Volgende paragraaf: 7.2 Tekens en afkortingen |